De Newfoundlander
grote knuffelige teddybeer.

De Newfoundlander is zachtaardig, groot, goedmoedig, beleefd, vredig, evenwichtig, geduldig, lief en aanhankelijk. Deze hond is als een grote, knuffelige teddybeer en van alle honden is hij het meest geschikt voor kinderen. Deze hond is zo relaxed dat hij ook met andere honden en huisdieren (zelfs met katten) het goed kan vinden. Als hij gelooft dat zijn “kudde” in gevaar is, komt zijn grote beschermende instinct naar voren.

Ondanks de Newfoundlander echt enorm groot is, zou hij het liefste heel dicht bij je willen zijn. Dit betekent dat hij dit op allerlei manieren gaat proberen door bijvoorbeeld op je voeten te gaat zitten of met zijn gewicht tot aan je benen je probeert te knuffelen en als het hem lukt op je schoot probeert te gaan zitten.

Opvoeding.

Om hem als volwassen hond gemakkelijk te kunnen hanteren, is het op puppyleeftijd nodig contact met andere mensen en dieren te maken en moet hij ervaring opdoen met verschillende geluiden en situaties.

Newfoundlanders ze bewegen langzaam, maar heel graag en willen niet noodzakelijkerwijs lange afstanden afleggen. Maar ze zijn erg gepassioneerd door zwemmen. Hun vacht wordt beschouwd als “waterdicht” en tussen hun tenen hebben ze zelfs vliezen. Wanneer een Newfoundlander zwemt, peddelt hij niet zoals de meeste andere honden. Zijn bewegingen lijken meer op een schoolslag.

Omdat de Newfoundlanders zeer intelligent en gehoorzaam zijn, is het gemakkelijk om deze honden op te voeden. Ook al is behendigheid niet helemaal “zijn ding”, hij kan genieten van hondensporten zoals gehoorzaamheid, tracking en carting.

Verzorging.

De vacht van de Newfoundlander moet twee tot drie keer per week worden geborsteld. Omdat het zo groot is, is het wel een echte taak. Ook moet hij af en toe in bad, meestal is het voldoende om te doen tussen de één tot twee maanden.

Newfoundlanders hebben een lange, zachte, knuffelvacht. Ze zijn zwart, wit-zwart of bruin.

Geschiedenis

Er is een theorie dat Newfoundlanders een kruising zijn tussen de Tibetmastiff* uit de Himalaya (het hooggebergte in India) en de zwarte wolf uit Noord-Amerika. Volgens een andere theorie lieten de Vikingen honden achter in Canada, die vervolgens met wolven gepaard gingen. Maar misschien waren ze ook een kruising tussen de Portugese waterhond, de Europese Mastiff en de Mastín del Pirineo uit de Pyreneeën (bergketen tussen Spanje en Frankrijk). kortom er is niet zoveel van bekend.

Vroeger hielpen Newfoundlanders bij het uit het water trekken van visnetten, maar ook bij het trekken van kleine karretjes vol hout. Ze zijn uiteindelijk gefokt bij de Canadese oostkust, van het eiland Newfoundland.

Trouwens, de Labrador retriever komt uit dezelfde “hoek”. Het komt van het Canadese schiereiland Labrador.

Wist je het al?

Newfoundlanders zijn grote reddingshonden. Ze herkennen in een oogwenk of een persoon in nood is en komen onmiddellijk in actie om hulp aan te bieden. Er zijn zelfs berichten over Newfoundlanders die mensen uit het water hebben gered zonder enige opleiding te hebben gehad. Het lijkt gewoon aangeboren instinkt te zijn.

Nadelen?

Newfoundlanders verharen en kwijlen veel. En soms hebben ze de kolder in hun kop en als ze dan opgewonden rond springen, kan er iets breken. Daarom hebben ze veel ruimte nodig. Hoewel ze zo ontspannen zijn, lijden ze vreselijk als ze alleen gelaten worden. Dan beginnen ze dingen te slopen.